Het spreekt vanzelf dat deze testen niet 100% betrouwbaar zijn. Daarom dat onze administratie bij zijn controles meer wetenschappelijk te werk dient te gaan.

In het begin werkte onze opsporingsinspectie met een pen gevuld met een vloeistof die er uit zag als Chinese inkt. Er werd voorzichtig een streepje over de diamant getrokken – veranderde dat streepje in een stippellijn dan betekende dit dat je met een vals specimen te maken had. Wanneer men echter de chemische diamant (zirkoon) inwreef met een soort doorschijnende nagellak, reageerde de met de diamantpen getrokken streep alsof het om een echt exemplaar ging. Onbetrouwbaar dus…

Begin de jaren tachtig werd een toestel aangekocht de ‘ presidium gem tester’. Binnenin het toestel bevinden zich twee thermometers, want echte diamant geleidt bijzonder goed de warmte. Heb je te doen met een echte steen, dan wijst de pijl op het scherm groen aan, bij een valse rood. Gewoonlijk werd het toestelletje eerst even getest voor gebruik door de de pen (met een zeer fijn metalen staafje aan het uiteinde) op de twee metaalkleurige knoppen te drukken. Bij het aanraken van de blinkende knop (test diamond) moest de meter naar groen wijzen, bij de dof gekleurde knop (test simulant) naar rood. Opgelet: soms is een steentje erg klein en wordt het moeilijk om de klemmetjes waarmee de steen wordt vastgezet, niet te raken. Raak je die toch met de pen, dan wijst de meter onherroepelijk echte diamant aan! Juist mikken was dus de boodschap!